Dlaszego

Dlaszego tu jest parking?
Dlaszego nie mogę biegać?
Dlaszego będzie bolało?
Dlaszego idziemy na dwór?
Dlaszego tak powiedziałam?
Dlaszego mówię Tomasz?

Tomek ma etap dlaczego!

wiedziałam, że tak będzie, normalne!  myślałam co tam, dużo cierpliwości ale damy radę! ale dlaczego aż tyle tych pytań? i dlaczego one są takie tendencyjne? i dlaczego on je powtarza w kółko?
dlaczego niektóre są w zasadzie bez sensu?
a najbardziej mnie drażnią te powtarzane dlaczego, kiedy przed chwilą odpowiadałam mu na nie i wiem, że Tomek zna odpoiwedź!
wtedy myślę
a) Czy moje dziecko ma sklerozę?
b) czy nie umyłam Tomkowi uszu?
c)  czy Tomasz chce mnie wyprowadzić z równowagi?
d) czy może ja mam sklerozę i pyta po raz pierwszy

LUDU!!!!!

ale czasem rozumiem,

a) lubi znać odpowiedź, wszystko jest dla niego nowe, dlatego pyta bo chce wiedzieć (przecież chcę mieć mądre dziecko!)
b) powtarza pytanie, żeby jeszcze raz usłyszeć odpowiedź bo.... jest dumny, że to już wie! (daj mamo dziecku szansę, odpowiedz szósty raz, niech czuje się mądre!)

ostatnio szliśmy do sklepu (do Biedronki), Tomek o tym wiedział
ale przez pół drogi pytał mnie gdzie idziemy, ja wytrwale odpowiadałam : do Biedronki synku, no przecież wiesz
on ponawiał pytanie: Gdzie idziemy, we mnie się gotowało ale powtarzałam: do Biedronki aż nagle pyta
T: czemu idziemy tędy? Do której Biedronki my idziemy?
Rety!  i wszystko jasne! faktycznie szliśmy do innej niż zwykle Biedronki, więc inną drogą, Tomek to zauważył i mu się nie zgadzało dlatego dopytywał! i nie można tak było od razu??

c) stwierdzam, że w tym przypadku dopytywanie wynikało z błędu w komunikacji ale nie rodzic-dziecko a takiej damsko-męskiej, między dorosłymi często tak sie zdarza, że mówimy nieprecyzyjnie i stąd nieporozumienia ale na męża to bym dawno warknęła a on odwarknąłby poprostu : Jak do Biedronki? tędy?
Tomka muszę tego nauczyć... tzn nie warczenia a innego zadawania pytań :)

oby mniej dlaszego